“Ait olduğum yeri ve evimi kaybettim,” dedim titrek sesimle. “Yüzüğü parmağıma geçirdiğimden beri kim olduğumu bilmiyorum. Evrenin sınırındayım ve gittikçe düşüyorum.” “Düşmene izin vermeyeceğim,” dedi nazik bir sesle. “Söz veriyorum. Evrenin sınırında elini tutuyor olacağım.” Luna, yetimhanedeki karanlık yıllarını geride bıraktıktan sonra İstanbul sokaklarında küçük hırsızlıklar yaparak hayatını sürdüreceğini sanıyordu. Oysa bir gece yoluna çıkan parlak bir yüzük ona hiç anımsamadığı yaşamının ...