Bazen gönül kapılarınızı açarsınız insanlara. Yüreğinizi okyanus kılarsınız. Hesapsız, kitapsız… Karakışta kuş misali vurursunuz merhamet dilendiklerinizin cam fanusuna. Üşüyorum, dersiniz. Çoğu zaman açılmaz cam pencereler. Bir gelincik düşer yere. Binlerce gelincik kanar yüreğinizde. Elinizde kalır tüm kır çiçekleri. Bir yürek yetim kalır. Açılmayan cam değil, aslında gönül aynasıdır. Aynaya yansıyan umutsuzluk ve çaresizliktir.
*****
Yitirdiğimiz “aşk estetiği”mizden ilhamla gönül ...