Kurşunlar için de bir yolun sonu vardr..
Ne kadar delifişek olsalar, ne kadar yirtsalar da rüzgârı,
firtıayı; zamanla yorulur ve toprağa düşerler..
Kimi kurşun çekirdekleri yüreğinde bir tohum taşır. ..
Ve toprağin bağrından bir zeytin ağacı olup çıkar.
Kökü mukaddes topraklara sıkı sıkıya sarılı durur:
Dalları yüzyıllara yayılip gider..